Geçenlerde rüyamda kendimi evlilik hazırlığı yaparken buldum. Hem de hiç istememe rağmen...
Neden, niçin bilmiyorum ama ailem özellikle annem beni evlendiriyordu. Tanımadığım etmediğim bir kızla. Kızı hayatta hiç görmemişim. İşin garibi rüyamdaki hayatta da hiç görmemişim. Bizim hazırlıklar gittikçe hızlanıyor, damatlık beğeniliyor. O sıralar bende ki psikoloji de gitgide çöküyor, kalbim kriz geçirme moduna giriyordu.
Bütün hazırlıklar tamamlandı geldi çattı nikah günü. Hani bir gelin istemediği biriyle zorla evlendirilirken, damat almadan önce odasında tek başına kara kara düşünüyor ya işte benim rüyamda bu durum tam tersiydi. Gelini almaya gitmeden önce odamda kara kara düşünüyorum "Ben şimdi ne yapacağım?" "Evliliğe hazır değilim" diye.. Ben bunları düşünürken tam gelini almaya gideceğimizi haber verecek olan kişi kapıyı çalar ve birden mucize gerçekleşir. Ben uyanırım!
O uyanma anındaki rahatlama hissimi burada kelimelere dökerek anlatamam. O ne güzel duyguydu öyle. Uyandığımda fark ettim ki kalbim hızlıca çarpıyordu. Belli ki o da hazır değildi evliliğe :)
Şoku atlatıp kendime geldiğimde içimden "Allah'ım çok şükür rüyaymış" derken buldum kendimi...
Çok şükür de rüyaymış. Gerçek olsaydı ben kalpten giderdim herhalde :)
